Alt i 1910 blei vassrettane i Flørli handgivne til kraftutbygging, men det var først noen år seinare forretningsmannen Einar Meling frå Stavanger kjøpte heile garden med hei og utmark for 16 000 kroner. Planen var å nytte krafta i eit smelteverk, som det også skulle ryddast plass til i Flørli. Nå gikk det ikkje så bra med smelteverksplanane, men kraftverket sto ferdig i 1918. Det er skrive både tjukke bøker og tynne hefte om kraftutbygginga i Flørli - ei av dei mest interessante er heftet til Forsand sogelag om anleggsarbeidet - så vi treng ikkje bruke så mye plass på den her, men i 2018 kunne ein tromme saman til jubileumsfest og store ord der Flørli blei utnemnt til den tredje store attraksjonen i Lysefjorden etter Preikestolen og Kjerag. Og korleis står det nå eigentleg til med dette store og viktige kulturminnet som både er kulturlandskap og nasjonal industrihistorie, og som er slik utforma at det har pedagogiske kvaliteter som overgår mange andre kraftverkssamfunn?
Det er i alt eit tjuge-tal hus i Flørli. Det er losjihus, velferdsbygg, funksjonærbustadar, ingeniørmesse, maskinistbustad, skule, butikk, postkontor, kaihus, brannstasjon og eit lite kraftverks som blei brukt i anleggstida. Og så sjølvsagt den store kraftstasjonen. Husa ligg fint til oppetter frå sjøen, med tørrmura støttemurar, stiar og trapper i mellom. Losjihusa nedst, funksjonærbustadane i mellom og ingeniørmessa og maskinistbustaden øvst. Det er ein struktur vi kjenner godt att frå andre industrisamfunn, men om han er uttrykk for eit strengt hierarki veit vi ikkje så mye om. Det vesle, isolerte samfunnet skapte og grunnlag for eit samhald som overskugga ei muleg klassedeling.
I 1999 var det slutt med kraftproduksjonen i den gamle kraftstasjonen og den siste fastbuande hadde alt flytta frå Flørli. Etter 81 års drift overtok eit moderne, fjernstyrt kraftverk 775 meter inn ei fjellet.
Noen av husa er etter det selde til private, Stavanger turistforening, og Ryfylke friluftsråd eig kvart sitt hus, resten er i eiga til Stavanger kommune. Planen var at kraftstasjonen og den 1470 meter lange trappa, som tar oss 741 høgdemeter opp ved hjelp av 4444 trappetrinn skulle rivast. Men alle var ikkje samde om at det var ein god plan. Dessverre blei dei fleste av aggregata i kraftstasjonen demonterte før verneinteressene fekk gjennomslag.
Kari Thu i Rogaland reiselivsråd såg eit potensiale i Flørli, og bestilte ein mulighetsstudie av Hanne Thomsen som da også var styreleiar i Stavanger turistforening. Dette førte nokså snart til praktisk handling, og Thomsen sette i gang med ulike aktivitetar der ho m.a. tok kraftstasjonen i bruk til utstillingar, konsertar og utleige. Det var mye entusiasme og idealisme, og ikkje så mye butikk, men Flørli hadde fått eit feste i medvitet til ålmenta, og beslutningstakarar især, før Thomsen ga seg i 2007.
